Tags : Τσούλα

Μαγικές στιγμές. Είναι νύχτα και ταξιδεύω με μουσική. Αποτυπώνω με λέξεις φτωχές την ύπαρξη μου.
Έτσι και τότε, εσύ που μου είχες αδυναμία. Τότε που έμπαινα στο μαγαζί σου και μου αφιέρωνες τραγούδια , να τα ακούω και να είμαστε συνένοχοι στην διάσταση που ζούμε τώρα. Σε αυτήν που δεν μπορούσες να με έχεις γιατί ήμουν μικρή, γιατί δεν ήσουν του γούστου μου σαν άντρας, γιατί, γιατί, γιατί. Χίλια μικρά γιατί. Αλλά κανείς δεν είναι κανενός. Κι εγώ σου έδωσα κομμάτια μου, αυτά μπορείς να έχεις σε αυτό τον κόσμο. Σε πόσα καλοκαίρια σε έχω φυλαγμένο, σε πόσα τραγούδια σε έχω κοιμισμένο στο υποσυνείδητο μου. Με κέρδισες και δεν θα το μάθεις ποτέ. Μια καρτ ποστάλ να σου στείλω. Να με θυμάσαι όπως τότε.
Πάντα αλλού, όλοι και όλα. Πάντα. Μια ζεστή νύχτα, ένα όμορφο καλοκαίρι, όπως και το φετινό, όπως και το περσινό. ΚΙ εγώ τώρα πια, σκέφτομαι έναν άλλο ενώ είμαι με κάποιον άλλο και θρηνώ έναν έρωτα για έναν τρίτο. Η δίνη της ύπαρξης είναι αυτή. Οι ετικέττες του blogger θα με λέγανε τσούλα. Ενώ απλά δεν ανήκω και ξέρω να αγαπώ.